ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ 1923 – 1981      |      ΣΑΔΑΣ ΠΕΑ – ΤΜΗΜΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ 1923 – 1981
ΣΑΔΑΣ ΠΕΑ – ΤΜΗΜΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ
ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ 1923 – 1981
ΣΑΔΑΣ ΠΕΑ – ΤΜΗΜΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΕΛΙΣΑΒΕΤ (ΛΙΖΑ) ΔΙΟΝΥΣΙΑΔΟΥ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1948 -
Α.Μ. ΤΕΕ    20233

ΣΠΟΥΔΕΣ

Διπλωματούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός, Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο Μόσχας 1967 - 1973

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

Ελεύθερο Επάγγελμα - Αρχιτεκτονική 1973 - 1984

Μεγάλα Αρχιτεκτονικά Γραφεία Παρίσι & Αθήνα 1973 - 1984

ΥΠΕΧΩΔΕ, Νομαρχία Πειραιά 1985 - 2010

Τμήμα Περιπάτου Αρδηττός - Κεραμεικός, 1979 - 1980. Συνεργάτης του Γραφείου «Σχεδιασμός ΕΠΕ» και «Σχεδιασμός Συστήματα».

Η Ελισάβετ (Λίζα) Διονυσιάδου γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη. Την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (δημοτικό σχολείο) την έκανε μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης λόγω οικονομικών δυσκολιών της μητέρας της. Ο πατέρας της είχε πεθάνει πολύ νέος. Γυμνάσιο και Λύκειο έκανε στην Αθήνα. Πριν καν δώσει εξετάσεις στο Πολυτεχνείο για την Αρχιτεκτονική έγινε δεκτή, μέσω της ΕΔΑ, λόγω του ενταγμένου στην Αριστερά γονεϊκού περιβάλλοντος, στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Οι σπουδές Αρχιτεκτονικής (1967-1973) στη Μόσχα της έχουν αφήσει τις καλύτερες – ευφάνταστες σύμφωνα με τα λόγια της – εντυπώσεις.

Μετά τις σπουδές και εξαιτίας της δικτατορίας στην Ελλάδα, πήγε για δυο χρόνια στο Παρίσι όπου εργάστηκε σε μεγάλα γραφεία συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς και μελέτες συγκροτημάτων κατοικίας.

 

Μετά την πτώση της δικτατορίας επέστρεψε στην Ελλάδα όπου για μια δεκαετία εργάστηκε σε μεγάλα επίσης ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία συμμετέχοντας στη μελέτη κατοικιών, κτιρίων γραφείων, εργοστασίων, κτιρίων πρόνοιας και νοσοκομείων, τουριστικών εγκαταστάσεων. Ακόμα συμμετείχε σε πολεοδομικές και χωροταξικές μελέτες.

Από το 1985 και μέχρι τη συνταξιοδότησή της υπηρέτησε στο ΥΠΕΧΩΔΕ και στη Νομαρχία Πειραιά, με αντικείμενο τον έλεγχο Οικοδομικών Αδειών στους παραδοσιακούς οικισμούς Αίγινας, Ύδρας, Πόρου, Σπετσών και Κυθήρων. Από τα 25 της δημοσιοϋπαλληλικής της δραστηριότητας, πλέον των δέκα ετών, διετέλεσε προϊσταμένη του Τμήματος Οικοδομικών Αδειών και Πρόεδρος της Αρχιτεκτονικής Επιτροπής (ΕΠΑΕ).

 

Μετά την συνταξιοδότησή της η Ελισάβετ Διονυσιάδου ασχολείται συστηματικά με την λογοτεχνία. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 10 βιβλία της. Μία μετάφραση και 9 λογοτεχνικά έργα. Δύο συλλογές ποιημάτων και επτά πεζά, μικρές ιστορίες και μυθιστορήματα. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά: Οδός Πανός, Περίτεχνο, Αίτιον, Periou, Αιγιναία.

 

 

* Το υλικό της ανάρτησης έχει παραχωρηθεί στο Αρχείο από την ίδια τη βιογραφούμενη -την οποία και ευχαριστούμε πολύ- τo φθινόπωρο του 2020. Ακόμα η ίδια η βιογραφούμενη είχε την τελική θεώρηση των κειμένων της ανάρτησης.

Γεννήθηκα το 1948 στην Θεσσαλονίκη από πατέρα πόντιο από το Νοβαροσίσκι και μητέρα βλάχα από το Κοκκινοπλό Ολύμπου. Σύμφωνα με μια ρήση του Μπουτάρη ο συνδυασμός αυτός πετυχαίνει το καλύτερο χαρμάνι, (είμαι λάτρης του καλού κρασιού, γι’ αυτό το αναφέρω). Ο πατέρας μου πέθανε νεότατος (31 έτους), με αποτέλεσμα να μεγαλώσω με απίστευτες δυσκολίες με μια μητέρα, μόνη, δίχως επαγγελματικά εφόδια και δίχως περιουσίες από παππούδες. Τελείωσα το δημοτικό μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, μερικές τάξεις εδώ, μερικές εκεί, λόγω διαρκών μετακινήσεων της μητέρας μου, οφειλόμενες κυρίως στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Ο κύκλος μας ήταν πάντα άνθρωποι της αριστεράς. Μιλάω βέβαια για αριστερά και όχι για τις σημερινές απομιμήσεις. Όλα αυτά με σημάδεψαν. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο, ευτυχώς σταθεροποιηθήκαμε στην Αθήνα. Την εποχή εκείνη, 1966, οι καλές μαθήτριες ονειρευόντουσαν όλες την Αρχιτεκτονική. Έτσι ακολούθησα το πρακτικό λύκειο. Το καλοκαίρι του 1966, πριν προλάβω να δώσω εξετάσεις στην Αρχιτεκτονική, είχα την τύχη να συμπεριληφθώ στους υπότροφους σπουδαστές του τότε Σοβιετικού κράτους, μέσω της ΕΔΑ. Η μητέρα μου είχε εν τω μεταξύ παντρευτεί έναν κομμουνιστή, πρώην καπνεργάτη, τον Σωκράτη Ιβρισιμτζή. Έτσι βρέθηκα στην Μόσχα.

 

Η σπουδή της Αρχιτεκτονικής στην Σοβιετική πρωτεύουσα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Το αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο Μόσχας, δεν ανήκε στο πολυτεχνείο όπως εδώ, αλλά αποτελούσε εντελώς ιδιαίτερη κατάσταση. Ελιτίστικη θα έλεγα, μια και οι θέσεις ήταν λίγες και τις καταλάμβαναν συνήθως γόνοι καθηγητών της Αρχιτεκτονικής ή διευθυντών πολεοδομικών οργανισμών με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιων αριστούχων από άλλες Σοβιετικές δημοκρατίες. Σαν κατεύθυνση ακολούθησα την ειδικότητα, «Κατοικίες και Δημόσια κτίρια». Πέρασα στην Μόσχα έναν προπαρασκευαστικό χρόνο για την εκμάθηση της γλώσσας, πέντε χρόνια σπουδών της Αρχιτεκτονικής και έξι μήνες για την διπλωματική εργασία. Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα είχε γίνει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, με αποτέλεσμα να αποκλεισθούμε όλοι οι Έλληνες φοιτητές, (περίπου 25), καθώς τα διαβατήρια μας έληξαν και η Ελληνική πρεσβεία δεν ήταν διατεθειμένη να τα ανανεώσει. Όλα αυτά έχουν γραφτεί κατά καιρούς σε διάφορα βιβλία μου, κυρίως στο ΧΙΟΝΙΖΕΙ που εκδόθηκε το 2012, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Η εμπειρία μου αυτή, των σπουδών στην Σοβιετική Μόσχα, σε έναν άλλον κόσμο που δεν υπάρχει πια, ήταν συγκλονιστική. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μου δόθηκε η δυνατότητα να ζήσω σε δύο διαφορετικούς κόσμους, πέρα από την Αρχιτεκτονική αυτή καθαυτή, που παρότι δεν είχε δυνατότητα υλοποίησής της στα τότε κτίριά τους, ήταν εξαιρετικά ευφάνταστη.

 

Μετά το τέλος των σπουδών μου βρέθηκα για ένα χρόνο στο Παρίσι, μια και η επάνοδος ήταν ακόμη δύσκολη. Εκεί, δούλεψα για κάποιο διάστημα στο γραφείο του Δημήτρη Αυγουστίνου, πρώην συνεργάτη του Κανδύλη. Εν τέλει επέστρεψα, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την αλλαγή της πολιτικής κατάστασης.

 

Τα τελευταία 25 χρόνια της αρχιτεκτονικής μου καριέρας τα πέρασα στην Πολεοδομία του Πειραιά. Αυτά ήταν μια άλλη εμπειρία, δεν θα έλεγα ευχάριστη, καθώς τα προβλήματα στην δημόσια διοίκηση είναι γνωστά.. Ωστόσο τα υπέμεινα. Συνταξιοδοτήθηκα και πλέον ασχολούμαι με την αγαπημένη μου λογοτεχνία.

 

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Α. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

 

Α. 1. Ως Συνεργάτης σε Αρχιτεκτονικά Γραφεία:

1973 – 1974

Γραφείο μελετών P. RAUX, D. AUGUSTINO, Rue Viroflait et Peclet, Παρίσι.

1974 – 1977

Γραφείο Μελετών Κ. Καψαμπέλης και Συνεργάτες, Κανάρη 20, Αθήνα.

1977 – 1979

Γραφείο μελετών Α. Μουτσοπούλου, Καλησπέρη 11, Αθήνα.

1979

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΕ, Μαυροματαίων 39.

1980 – 1982

Γραφείο Αλέξανδρου Φωτιάδη, Στησιχόρου 1.

1979 – 1983

«ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΕ» & «ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ».

 

Α. 2. Δραστηριότητα στον Δημόσιο Τομέα

Από το 27/5/1985 μέχρι το 2010 (συνταξιοδότηση), υπάλληλος Υ.Π.Ε.Χ.Ω.Δ.Ε. και Νομαρχίας Πειραιά ακολούθως, με αντικείμενο τον έλεγχο Οικοδομικών Αδειών στους παραδοσιακούς οικισμούς Αίγινας, Ύδρας, Πόρου, Σπετσών και Κυθήρων. Από τα 25 της δημοσιοϋπαλληλικής της δραστηριότητας, πλέον των δέκα ετών, διετέλεσε προϊσταμένη του Τμήματος Οικοδομικών Αδειών και Πρόεδρος της Αρχιτεκτονικής επιτροπής (ΕΠΑΕ).

 

Β. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Μετά τη συνταξιοδότησή της η Ελισάβετ Διονυσιάδου ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία.

 

Γ. ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

  • Μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ) με Α.Μ. 20233.

  • Μέλος του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ (Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών).

  • Πτυχιούχος Μελετήτρια εγγεγραμμένη στο μητρώο μελετητών του Υπουργείου Συντονισμού με Α.Μ. 510.

 

Μετά από μια θυελλώδη ζωή, γάμους, απώλειες αγαπημένων προσώπων και ταξίδια σε όλη τη γη, η Λίζα Διονυσιάδου ζει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, στο αγαπημένο της νησί, την Αίγινα, επιμένοντας ακόμη να ελπίζει σε κάτι καλύτερο για τους ανθρώπους.

 

Το παρόν κατατίθεται όπως ακριβώς το κατέθεσε η βιογραφούμενη.

 

Α. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

 

1973 – 1974

Γραφείο μελετών P. RAUX, D. AUGUSTINO – Παρίσι (ως συνεργάτης).

  • Διαγωνισμός κατοικίας στην Βόρειο Γαλλία.

  • Συγκρότημα διαμερισμάτων αναψυχής στο Μαρόκο.

 

1974 – 1977

Γραφείο Μελετών Κ. Καψαμπέλης και Συνεργάτες (ως συνεργάτης).

  • Τουριστικό συγκρότημα χωριού στην Σιθωνία Χαλκιδικής (PORTOCARRAS).

  • Κτίριο γραφείων στο Αμπού – Ντάμπι.

  • Κτίριο κατοικιών στο Αμπού – Ντάμπι.

1975

  • Διαγωνισμός για το κτίριο Διοίκησης Ο.Λ.Π. Αρ. μελ. 11961, συμμετοχή 1/3.

 

1977 – 1979

Γραφείο μελετών Α. Μουτσοπούλου (ως συνεργάτης).

  • Χωροταξική μελέτη νήσου Ρόδου.

 

1977 – 1979

Γραφείο Γ. Τσιμπουκίδη (ως συνεργάτης).

  • Μελέτες πολυκατοικιών.

 

1979

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΕ (ως συνεργάτης).

  • Πολεοδομική μελέτη Πρασίνου – Ενοποίηση Αρχαιολογικών χώρων από τον Αρδηττό στον Κεραμεικό.

  • Ατομικές μελέτες κατοικιών στην Λυκόβρυση, Νέα Πεντέλη και Μεσόγεια.

 

1980 – 1982

Γραφείο Αλέξανδρου Φωτιάδη (ως συνεργάτης).

  • Συγκρότημα κατοικιών στην Κηφισιά (προμελέτη).

  • Επέκταση εργοστασίου Πειραϊκής Πατραϊκής στις Φιλιάτες.

  • Κατοικίες στην Φιλοθέη (προμελέτη).

  • Βίλα στην Μύκονο.

  • Μελέτη Κλωστοϋφαντουργείων ΑΙΓΑΙΟΥ, στον Πύργο Ηλείας (Μελέτη εφαρμογής και επίβλεψη).

 

1979 – 1983

«ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΕ» και «ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ» (Συστηματικός συνεργάτης και ενεργό μέλος στις ακόλουθες μελέτες).

  • Πολεοδομική μελέτη ενοποίησης πρασίνου από τον Αρδηττό στον Κεραμεικό.

  • Οριστική μελέτη έπαυλης οικοδομικών επιχειρήσεων ΑΕ στο Καβούρι (1980).

  • Μελέτη συγκροτήματος 31 κατοικιών του πλήρους Ο.Τ. 2 Οικιστικής Μονάδας Κομοτηνής (1980).

  • Πλήρης μελέτη ανάπλασης και αναμόρφωσης κοινοχρήστων χώρων Πλατείας Κεραμεικού (1981).

  • Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά (προμελέτη, και οριστική μελέτη).

  • Μελέτη εφαρμογής κέντρου υγείας νήσου Άνδρου.

  • Mελέτη εφαρμογής περιβάλλοντος χώρου Κέντρου Υγείας νήσου Άνδρου (1983).

  • Πλήρης μελέτη και αυτεπιστασία έργου διαρρυθμίσεων, επίπλωσης και διακόσμησης έδρας της εταιρείας AXXON A.E.στον πύργο της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, στην Αγία Βαρβάρα.

 

1984

Γραφείο Μελετών Γ. Βεντουράκη, Π. Ταβανιώτη.

  • Κρατικό νοσοκομείο Νίκαιας. Αναδιαρρύθμιση υπογείου και προσθήκη ενωτικού κτιρίου.

 

Β. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ

Από το 27/5/1985 μέχρι το 2010 (συνταξιοδότηση), υπάλληλος Υ.Π.Ε.Χ.Ω.Δ.Ε. και Νομαρχίας Πειραιά ακολούθως, με αντικείμενο τον έλεγχο Οικοδομικών Αδειών στους παραδοσιακούς Αίγινας, Ύδρας, Πόρου, Σπετσών και Κυθήρων.

Από τα 25 έτη της δημοσιοϋπαλληλικής της δραστηριότητας, πλέον των δέκα ετών, διετέλεσε προϊσταμένη του Τμήματος Οικοδομικών Αδειών και Πρόεδρος της Αρχιτεκτονικής επιτροπής (ΕΠΑΕ).

 

Γ. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Μετά τη συνταξιοδότησή της η Ελισάβετ Διονυσιάδου ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί τα εξής βιβλία της:

  • Μετάφραση της απολογίας του Γκεόργκι Δημητρόφ στην δίκη της Λειψίας, Εκδόσεις Μνήμη, 1976.

  • Εν λευκώ – ποιήματα, Οδός Πανός, 2001. Μια αντίστιξη στα ποιήματα του αυτόχειρα ποιητή Γιώργου Φιλιππίδη.

  • Προς τα έξω, ποιήματα, Οδός Πανός, 2001.

  • Ο Καθρέφτης και άλλες ιστορίες, Ροές, 2003, μικρές ιστορίες.

  • Το τι του τίποτα, Ροές, 2009, σουρεαλιστική μυθιστορία.

  • Από μια σταγόνα γάλα, Publibook, 2011, αφήγημα.

  • Χιονίζει, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2012, μυθιστόρημα.

  • Ο άνθρωπος από τη Χάβρη, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2014, μυθιστόρημα.

  • Ύστεροι έρωτες, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2017, μυθιστόρημα.

  • Η Αχμάτοβα στον καθρέφτη μου, Εκδόσεις Εύμαρος, 2020, μυθιστόρημα.

 

Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά: Οδός Πανός, Περίτεχνο, Αίτιον, Periou, Αιγιναία.

 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

  • Τρία χιλιόμετρα Πάρκο από τον Κεραμεικό στον Αρδηττό. Αρχιτεκτονικά θέματα, Νο 15/81.

  • Περιοχή Θησείου – Κεραμεικού – Ανάπλαση και Αναμόρφωση Κοινοχρήστων χώρων και Ενοποίηση Ελεύθερων Χώρων.  Αρχιτεκτονικά θέματα, Νο 17/83.

  • Περίπατος από τον Κεραμεικό στον Αρδηττό. Eφημερίδα Μεσημβρινή, 27/2/1980.

 

ΣΥΝΕΔΡΙΑ

  • Συμμετοχή στο συνέδριο «Υψηλά κτίρια», 1978 –  Ευγενίδειο ίδρυμα.

  • Συμμετοχή στο συνέδριο «Πόλις και πράσινο», 1979 – Πλόβντιβ Βουλγαρίας.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΡΓΩΝ