Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1943.

Από το 1961 έως το 1966 ήταν φοιτήτρια στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ. Συμμετείχε στα δρώμενα του φοιτητικού κινήματος στην Αθήνα («1-1-4», «15% για την Παιδεία») και εξελέγη αντιπρόεδρος επί των Οικονομικών της ΕΦΕΕ στο 5ο Πανσπουδαστικό Συνέδριο το 1964. Ως αντιπρόσωπος της ΕΦΕΕ συμμετείχε σε διεθνή συνέδρια (Βουκουρέστι 1963, Βαρσοβία 1964, Σόφια 1965).

Από το 1966 έως το 1970 έζησε και εργάστηκε στην Ηγουμενίτσα Θεσπρωτίας με το επώνυμο του πρώτου συζύγου της ως Παρασκευή (Βιβή) Παπαδοπούλου.

Το 1971, μετά τον γάμο της με τον Άρη Μυλόπουλο, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, διατηρώντας Αρχιτεκτονικό Γραφείο επί της οδού 25ης Μαρτίου 7 στη Φιλοθέη, με την επωνυμία Βιβή Δαλιάνη-Μυλοπούλου Αρχιτέκτων Μηχανικός.

Έκτοτε, ασχολήθηκε με μελέτες και επιβλέψεις κατοικιών εντός και εκτός των Αθηνών, ξενοδοχείων, χώρων εστίασης και γραφείων, καθώς και λαογραφικών, κυρίως, μουσείων, όπως το Λαογραφικό Μουσείο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος στο Ναύπλιο, στο οποίο απενεμήθη το 1981 το Ευρωπαϊκό Βραβείο για το Μουσείο της Χρονιάς (European Museum of the Year Award). Συνεργάστηκε με την Αστική εταιρεία ΟΜΑΔΑ 1 – Αρχιτέκτονες Κωστοπούλου, Σπυροπούλου και Συνεργάτες σε πολεοδομικές μελέτες.

Έχει εκπονήσει δωρεάν μελέτες με κοινωφελή χαρακτήρα —κατασκευή Κέντρου Νεότητας στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, αποκατάσταση της Ιεράς Μονής Παναγίας Ελεούσης στη Βλαχέρνα Τριπόλεως, κ.ά.).

Το 2004 ήταν υποψήφια για τις βουλευτικές εκλογές στη Β´ Περιφέρεια Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ.

Το 2005 συνταξιοδοτήθηκε από το ΤΣΜΕΔΕ. Έως και σήμερα δραστηριοποιείται ως σύμβουλος νεώτερων συναδέλφων.

Είναι μητέρα δύο παιδιών, του Αλέκου Παπαδόπουλου, Δρ. Οικονομολόγου, και της Ιωάννας Μυλοπούλου, Γραφίστριας.

*Το υλικό της ανάρτησης έχει παραχωρηθεί στο Αρχείο από την ίδια τη βιογραφούμενη -την οποία και ευχαριστούμε πολύ- τον  χειμώνα του 2021. Ακόμα η ίδια η βιογραφούμενη είχε την τελική θεώρηση των κειμένων της ανάρτησης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1943. Ο πατέρας της, Θεόδωρος Δαλιάνης, ήταν ανάπηρος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, με καταγωγή από τα Καλάβρυτα, και η μητέρα της καταγόταν από ένα χωριό της Αρκαδίας, τη Βλαχέρνα Τριπόλεως (πρώην Μπεζενίκο).

Κατά τη διάρκεια των παιδικών και νεανικών της χρόνων άκουγε πολλές ιστορίες για τον πόλεμο, την Κατοχή, την Απελευθέρωση, τον Εμφύλιο και για τις δύσκολες συνθήκες ζωής των πολλών ανθρώπων. Οι ετήσιες επισκέψεις της μαζί με τους γονείς της στα χωριά της Αρκαδίας στη δεκαετία του 1950, όπου έβλεπε την τραγική κατάσταση των σπιτιών –χωρίς θέρμανση, νερό, ηλεκτρικό, με πρόχειρα φτιαγμένες στέγες– επηρέασαν καθοριστικά τη ζωή της και την απόφασή της να σπουδάσει και να εργαστεί για τη βελτίωση της ζωής όλων.

Με αυτή τη διάθεση, τελειώνοντας το Δημόσιο Γυμνάσιο Ηλιουπόλεως το 1960, αποφάσισε να γίνει αρχιτέκτων. Το 1961 επέτυχε στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στα δρώμενα του φοιτητικού κινήματος στην Αθήνα («1-1-4», «15% για την Παιδεία»), και στο συνέδριο της ΕΦΕΕ το 1964 εξελέγη στο 15μελές κεντρικό συμβούλιο αντιπρόεδρος επί των οικονομικών. Ως αντιπρόσωπος της ΕΦΕΕ συμμετείχε στο Διεθνές Συνέδριο Αρχιτεκτόνων στο Βουκουρέστι (1963), στο Πανευρωπαϊκό Φοιτητικό Συνέδριο στη Βαρσοβία και στο Διεθνές Φόρουμ Νεολαίας στη Μόσχα (1964), και ήταν πρόεδρος στο Βαλκανικό Φοιτητικό Συνέδριο στη Σόφια (1965). Παράλληλα το καλοκαίρι του 1965 εργάστηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Stillman & Eastwickfield Co στο Λονδίνο.

Το 1966 υπέβαλε με τετραμελή ομάδα στην έδρα της Πολεδομίας της Αρχιτεκτονικής Σχολής πτυχιακή εργασία με θέμα: «Προτάσεις για την αξιοποίηση της περιοχής Μακεδονίας, της οριζόμενης από το όρος Βέρμιο μέχρι και τον ποταμό Αξιό». Αντίστοιχα, με τετραμελή ομάδα έδωσε στην έδρα της Μορφολογίας την απαιτούμενη για την αποφοίτηση διάλεξη με θέμα «Προστασία και εναρμόνιση παλαιού και νέου στοιχείου».

Έχοντας παντρευτεί από το 1964 τον πολιτικό μηχανικό Ναπολέοντα Παπαδόπουλο, αποφοίτησε το 1966 ως «Παρασκευή Παπαδοπούλου» και μετακόμισε στην Ηγουμενίτσα, όπου συμμετείχε στην τεχνική εταιρεία της οικογένειας του συζύγου της «Δορυφόροι», οργανώνοντας παράλληλα και γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών σε Ηγουμενίτσα και Γιάννενα.

Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Ηγουμενίτσα, εκτός από μελέτες ιδιωτικών κατοικιών, πρατηρίων βενζίνης, δύο ξενοδοχείων στην Κέρκυρα κ.λπ., εξεπόνησε δωρεάν μελέτες με κοινωφελή χαρακτήρα, όπως το Κέντρο Νεότητας στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας (το οποίο περιελάμβανε οικοτροφείο για τους μαθητές του Γυμνασίου από τα γύρω χωριά) και Μνημείο Πεσόντων, παιδική χαρά, λέσχη Δημοσίων Υπαλλήλων κ.λπ., στην Ηγουμενίτσα. Το γραφείο λειτούργησε έως το 1970, οπότε, μετά και το διαζύγιό της, επέστρεψε στην Αθήνα.

Σε συνεργασία με την Ομάδα Μελετών Κ.Α. Παναγιωτάκη(1968-1971) ανέλαβε την εκπόνηση της μελέτης «Διαμόρφωση της Παραλιμνίου Περιοχής Ιωαννίνων».

Tον Ιούλιο του 1971, μετά τον γάμο της με τον επιχειρηματία Άρη Μυλόπουλο, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα, διατηρώντας αρχιτεκτονικό γραφείο επί της οδού 25ης Μαρτίου 7 στη Φιλοθέη, όπου και η μόνιμη κατοικία της, με την επωνυμία Βιβή Δαλιάνη – Μυλοπούλου Αρχιτέκτων Μηχανικός.

Κατά τη διάρκεια των επομένων ετών ανέλαβε τον σχεδιασμό και την επίβλεψη κατασκευής και διαμόρφωσης ιδιωτικών, δημόσιων και επαγγγελματικών κτιρίων. Πιο συγκεκριμένα τον σχεδιασμό και την επίβλεψη κατασκευής ιδιωτικών κατοικιών (σε Φιλοθέη, Ναύπλιο, Χαλάνδρι, Κηφισιά, Βουλιαγμένη, Σπέτσες, Πειραιά, Κορινθία και αλλού) καθώς και βιομηχανικών χώρων στην Αττική και αλλού, τις μουσειογραφικές ή και μουσειολογικές μελέτες σε δημόσια και ιδιωτικά Μουσεία (Λαογραφικό Μουσείο Αθηνών, Λαογραφικό Μουσείο Ναυπλίου, Λαογραφικό Μουσείο Κύμης, Αρχαιολογικό Μουσείο Πυθαγορείου Σάμου), και ακόμη, την εσωτερική διακόσμηση ξενοδοχειακών και άλλων χώρων (π.χ. ξενοδοχείο Ιntercontinental, καταστήματα εστίασης Goody’s και Floca).

Το 1983 συνεργάστηκε με την Αστική εταιρεία ΟΜΑΔΑ 1 – Αρχιτέκτονες Κωστοπούλου, Σπυροπούλου και Συνεργάτες στις πολεοδομικές μελέτες για τις περιοχές Παιανία, Μαρκόπουλο και Κορωπί. Από το 1987 ως το 2001 συμμετείχε ως εταίρος στην Αστική εταιρεία ΟΜΑΔΑ 1 – Αρχιτέκτονες Κωστοπούλου, Σπυροπούλου.

Το 2003 αποδέχτηκε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο των υποψηφίων βουλευτών του κόμματος για τις εκλογές του 2004 (Β´ Περιφέρεια Αθηνών), κάτι που απεδείχθη μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Έχοντας συντηρήσει την πατρική οικία της μητέρας της στη Βλαχέρνα Αρκαδίας (2002), επισκεπτόταν συχνά την περιοχή. Το 2003 δώρισε τη μελέτη διαμόρφωσης πλατείας στο χωριό. Μετά από πρόταση του προέδρου του χωριού, εκπόνησε δωρεάν και τη μελέτη για την αποκατάσταση της Ιεράς Μονής Παναγίας Ελεούσης στη Βλαχέρνα (μνημείο των αρχών του 14ου αιώνα). Για τη μελέτη αυτή συνεργάστηκε με την αρχιτέκτονα Αγγελική Γεωργάκη. Η μελέτη εγκρίθηκε το 2005 από τη Γενική Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων.

Το 2005 συνταξιοδοτήθηκε από το ΤΣΜΕΔΕ, μετά από 38 χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Συνεχίζει έως και σήμερα να δραστηριοποιείται ως σύμβουλος νεώτερων συναδέλφων.

Είναι μητέρα δύο παιδιών, του Αλέκου Παπαδόπουλου, Δρ. Οικονομολόγου, και της Ιωάννας Μυλοπούλου, Γραφίστριας.